Suriname

Crossing the Atlantic

Wat staat dat stoer...

In Nederland zie je T-shirts met opschrift ..Tenerife – Sint Maarten met zelfs de juiste coördinaten erop,maar je kunt je er niets bij voorstellen zo'n overtocht.

“Denk je dat dat leuk is?”zei een Scheveninger “je ziet alleen maar zee,hoor”

Ja, wat moest je daar op antwoorden ? …..dat dacht ik ook wel......alleen maar water!

De aftrap in Mindelo was heel aards,inkopen doen op de markt met die mengeling van mensen in vrolijk gekleurde kleding , op het pleintje nog een laatste espresso en dan alles verstouwen aan boord en van de laatste escudo's een heerlijke lunch bij de jachthaven .

We vertrekken heel relaxed ,van Paul van de Frigo di Soul krijgen we nog een kerstcadeau.

We zijn weer zo in het ritme van drie uur op drie uur af en dan begint de dag om 8 uur.

Met de Blabber hebben we dagelijks twee keer een privé netje en met het nederlandstalig maritieme netwerk elke dag om 20 uur UTC.

Dat zijn momenten op de dag waar je naar uitkijkt!

Ja en dan zit je zomaar twee en een halve week alleen maar op zee:

druk met hoe vaar je comfortabel ,hoe kook je op een hotsende klotsende boot en hoe hou je alles heel , schavielen de lijnen niet door en hoe hou je je eigen lijf een beetje schoon met de spaarzame hoeveelheid water!

Vanochtend zo'n 200 mijl voor aankomst in Suriname hebben we deze bijzondere tocht nog eens onder de loep genomen.”Hoe is het nu voor jou?”

De winden waren ons goed gezind,soms veel wind soms weinig ,net als de golven en de zee ,maar onze Sark [Arie en Anks] hield zich onder alle omstandigheden geweldig.

De sterrenhemel was overweldigend en dan de maan ,die 28 december vol was-bijna elke avond een door maanlicht beschenen zee.

Maar wat deed alles mij?

's Avonds in de wacht op die inderdaad onmetelijke zee,waarin de beweging bijna lemniscatisch was: vooruit ,wat draaien op de golf dan weer koers hervattend, leek toch zoveel op mijn werk,waarin in de badtherapie de patiënt stil lag en bewogen werd op het in beweging gebrachte water door mij.

Een parkinson patiënt liep of sprak daarna weer beter ….in beweging gezet !

Werden wij aan boord ook niet tot op het bot geraakt door de beweging en konden alleen maar loslaten en vertrouwen .bewogen door de elementen zowel fysiek als emotioneel !

nee, stoer was niet het juiste woord!

Een bijzondere ervaring ...crossing the Atlantic.